wadvisser

5 oktober | De laatste weken hebben we regelmatig hinder van zeesla, op z’n Wierings ‘floâp’. Wij vissen met ons sleepnetje achter het schip eigenlijk in het schroefwater en als dan het net volloopt met zeesla kan je geen kant meer op. Het sleepnet hangt als een ballon achter het schip aan, die dan ook niet meer te sturen is. Vervolgens pakken wij de zaklijn (dat is het touw dat aan het eind van het net zit) en halen het net omgekeerd aan boord, het lijkt wel het leeg schudden van een stofzuigerzak. Vangst hebben we dan niet en we moeten gewoon weer opnieuw met het net vissen om wat boven te halen. Enkele gasten kijken hun ogen uit, want dat kan je toch allemaal op je computer en fish-finder zien? Nou, wij niet dus. We maken, als het gaat om zeesla, vaak het vergelijk met de bomen op het land. Als je tussen de bomen  woont en het wordt herfst en er vallen geen bladeren van de bomen is er wel iets aan de hand. Het is dus lastig, maar het hoort er gewoon bij.
Deze week stond in de krant het overlijden van de zeevaartschool-directeur. Zo’n 38 jaar terug stond één van ons voor deze directeur om zijn cijferlijst en het bericht om (misschien) over te gaan van hem in ontvangst te nemen. Deze man was van de zeevaartschool en wij van de visserijschool, daar zat al een niveauverschilletje in dus het werd spannend. De beste man las het rapport op en leek het meest op een driekwartsmaat in de muziek, hoger als een 3 kwam het niet. De leerling in kwestie had door de zenuwen ook nog zijn gulp pontificaal open laten staan zodat de directeur niet wist waar hij kijken moest. Na de opsomming van het spektakel kwam achter uit het lokaal (van één van de leerlingen met het geluid van boeeee) “hoogovens”. Dit komt uit de tijd dat de visserijschool nog een houten keet was onder de dijk van Den Helder.

21 september | Nog even terugkomend op de zilverreiger, er schijnen twee soorten te zijn: een grote zilverreiger, die heeft grote gele poten en een kleine zilverreiger, die heeft zwarte poten en gele tenen try this out. De zilverreiger broedt in het deltagebied van de Donau. Deze informatie hebben we van Ben Schrikke die ons bijstaat als we er effe niet uitkomen. Ben heeft ook eens verteld dat  jonge meeuwen in de eerste levensjaren regelmatig een nieuw verenpak krijgen, zodat je al een goede vogelkenner moet zijn om ze te herkennen.
Op het moment zijn er veel haringachtige visjes in ons sleepnetje en spiering, dit spul kan je mooi frituren voor onze gasten. Als we het netje ophalen dan barst het van de meeuwen, visdiefjes en andere meeuw-achtigen. Wij krijgen dan ook dagelijks foto’s van klanten die daar mooie plaatjes van schieten. Vroeger als we aan het vis sorteren waren zaten we daar niet op te wachten, want die meeuwen (wij noemden vroeger alles een kokker) scheten je helemaal onder. Henny de Groot zei dan: “je mag blij zijn dat het geen olifanten zijn”.

Movie Passengers (2016)

7 september | De laatste tochten van de Zee Leeft hebben we gevaren met het mooiste weer van de wereld. Afgelopen donderdag was het een harde wind uit het noorden waar we niet helemaal op gerekend hadden. Toen we een dag later naar het Wad gingen om naar de kokkels en oesters te gaan waren de geultjes en glisjes bijna onherkenbaar veranderd. Dat zou je normaal niet zo merken, maar deze plekjes op het Wad kennen we als onze broekzak en we weten dan ook op de meter nauwkeurig waar de kokkels en oesters leggen. Wat ook leuk is om te zien dat als het weer weer opknapt het ook snel herstelt en weer terug komt zoals het was. Er waren wel veel kokkeltjes en wat oesters weggeblazen door de harde wind, deze overleven dit niet.
Langs de losse dam die voor de sluizen van den Oever legt zitten veel aalscholvers en lepelaars, de laatste tijd meer blauwe reigers en vorige week een zilverreiger. Deze ziet er het zelfde uit als een blauwe reiger maar dan is hij helemaal wit, in het Lauwersmeer zijn er meer van deze exemplaren. We zullen onze vogelkenner Ben Schrieken  vragen of er meer te zeggen is over deze zilverreiger. Of het iets met albino’s te maken heeft weten we niet, maar daar de volgende keer meer over.
Als een blauwe reiger aan de waterkant onbeweeglijk naar het water staat te staren heeft hij de uitdrukking: “ik ben er niet”, deze houding en gezichtsuitdrukking  hebben mensen die op de bus staan te wachten ook. Jeetje, hoe moet je nou bij het bushokje staan?

28 augustus | Tot het eind van de maand, met uitzondering van maandag 27 augustus, wordt er nog dagelijks gevaren door het Wadvissersgilde. 27 Augustus is er een vlootschouw en het is een echte Wieringer traditie om dat volledig te benutten, dus op de 27e zijn we niet thuis.
Door de warmte zijn de vangsten wel wat veranderd, zo hebben we het hele jaar nog geen kwal gevangen, maar als de wind zuidelijk is zijn ze er in overvloed. Vorige week een kwal van meer dan 40 centimeter doorsnee. Wij hebben hem in één van onze grootste bakken met water gedaan en iedereen kon hem bekijken, maar zonder geprikt te worden aanraken. Wijzelf hebben zo goed als geen last van kwallenbeten omdat wij er vroeger wel in stonden te scheppen, waarschijnlijk wordt je dan immuun. We zijn ook al een beetje oude kerels geworden, misschien wordt het gevoel ook wat minder? Wie zou het zeggen…
Er lieten zich ook nog een aantal bruinvissen zien onder de kust van Wierigen, zij eten voor een deel grondels (volgens informatie van Ecomare) en die kunnen we na een trek met het sleepnetje ook laten zien.
Alles wat we nu omschreven hebben is geen consumptievis en hoef je dan ook niet op de afslag te zetten, maar het is ontzettend leuk om het te laten zien en er over te vertellen.

 Watch movie online The Transporter Refueled (2015)

 Watch movie online The Transporter Refueled (2015)

15 juni – Afgelopen week werden we getipt door een schip van het NIOS Texel dat er een bruinvis in het Amsteldiep zwom. Wij liepen op dat moment op het Wad om oesters te rapen en een excursie te geven. In deze excursie laten we zien wie nou eigenlijk het snelst een zeepier opeet. Als we een paar pieren gestoken hebben lopen we als het uitkomt naar een geul die de waddenplaat inloopt. Dan vertellen we hoe die geul (of zoals wij het noemen glisje) vroeger genoemd werd, dit glisje heet namelijk ‘het gat van Kees Duunker’ visit the website. Vervolgens gooien we de pier een paar meter voor ons uit in het water. De oude klanten van vroeger denken dat de pier door krabben wordt opgegeten, maar negen van de tien keer zijn het de grondels of dikkopjes die de pier aan flarden scheuren en opeten.
Deze keer was het raak, met tientallen kwamen de dikkoppies op de pier af en in een ommezien was hij opgevreten. Van Ecomare kregen we de kennis dat bruinvisjes ook veel dikkopjes eten, met de kleine snuit die ze hebben is het voor hun mooi voedsel.
Wij hebben de bruinvis kunnen spotten in het Amsteldiep, wij speelden een beetje met hem. Varend om hem heen met z’n allen kijken en hopen dat hij nog even uit het water komt… of misschien deed hij dat wel met ons?

1 juni | Er wordt op het moment weer aardig makreel gevangen met de hengel. Dat kan wel kloppen want wij vangen bliek, sardine en onder andere zandspiering, dit kleine spul wordt gegeten door de makreel. Waarschijnlijk heeft het ook met het mooie weer te maken.  We hopen dan ook dat de makreel en ander spul op het wad blijft als de warmte wat afzwakt.
Zandspiering hebben wij in het verleden niet veel gevangen, maar nu met het pelagisch net vangen we ze regelmatig. Zandspiering schijnt met z’n barst in het zand te zitten en als z’n  kop er bovenuit steekt kan de zeehond hem er uit scheuren. Wij wisten niet beter dan dat zandspiering niet voor consumptie geschikt was, maar nadat we er een paar gevangen hadden kon je voelen en zien dat ze modder vet zijn. De zeehonden zien er ook best uit, dus wij vonden het de moeite waard om de zandspiering  te proberen klaar te maken. We wilden ze bakken en in het zuur zetten, niet dat de zeehonden dat ook doen, maar het leek ons wel lekker.

Recept:
De zandspiering bakken in hete olijfolie tot ze gaar en bruin zijn en dan in zoetzuur, gemaakt van azijn, laurierblad, pepertje en suiker.
Het moeilijkste is dan om te proberen om het een uurtje te laten staan.
Ze benne kostelijk lexapro anxiety.

Watch Full Movie Online Streaming Online and Download

18 mei |In de jaren 90 was er veel bot te vangen. Als wij met de klanten met een sleepnetje gingen vissen konden de klanten bijna zelf aangeven hoeveel vis ze wilden meenemen. Trekjes van 200 tot 300 kilo waren geen uitzondering. Nou lijkt dat bijna onmogelijk, maar als je dat een week doet is het de gewoonste zaak van de wereld.
Wij kregen toen evengoed wanklanken van onze gasten: “kunnen jullie alleen maar bot vangen?” Als schipper kreeg je daar behoorlijk de pest over in. Wij noemen dat: “deer krieg je tog een hangzak van”.
Vis vangen om mee te nemen is er niet meer, maar ons werk is nog nooit zo interessant geweest als nu, wij vangen met een pelagisch netje (dat is een net wat geen bodem raakt) de meest bijzondere visjes zoals slakdolfjes, snotdolfjes, zeenaaldjes, zandspiering en ansjovis. Deze week hadden we een pieterman, in het gebied rond Wieringen is het de eerste keer dat wij hem hier vangen.
Weer een stapje terug in de jaren 90, als we dan een groepje Belgen aan boord hadden die uiteindelijk kwamen voor de vis, kregen we ook wel eens de vraag: “vangen jullie ook pietermannen?” Dit waren geestdodende tochten want ze wilden alleen maar met het sleepnet vissen en vis schoonmaken, “kuizen” zoals ze dat noemden. Als je dan als schipper al 20 keer heen en weer langs de afsluitdijk gevaren was met het sleepnetje werd je behoorlijk melig (hangzak) en gaf je als antwoord: “nee, pietermannen vangen we alleen begin december”.
Deze pieterman van afgelopen weekeind is weer teruggezet, maar bij het overboord gooien werd hij opgevreten door een kokker (meeuw).

4 mei | Op de sluis met het glasaalonderzoek vangen we bij tijden gruwelijk veel klein spul. Een soort jonge haring, of wat er op lijkt, vangen we met de totebel, of kruisnetje. Dit gebeurt vooral ‘s nachts als we er een lichtbundel boven hangen. Het netje wat we elk uur ophalen is slechts één vierkante meter en zit dan bomvol met dit jonge spul.
Buiten dat we die jonge haring/sprotjes vangen zijn er ook vangstvlagen van glasgrondels en driedoornige stekelbaarsjes. Voor het glasaalonderzoek is al dat spul lastig, want je moet die kleine glasaaltjes er tussen vandaan zien te krijgen.
In de meivakantie varen ook de tocht ‘de Zee leeft’, dat doen we voor opstappers (mensen die individueel  kunnen inschrijven) en we laten alles zien wat de Waddenzee te bieden heeft.
De laatste vaarten vingen we ongelofelijk veel kleine scholletjes, of botjes, of wat het ook mag zijn. Ze zijn zo klein dat het moeilijk is om te zien wat het voor soort is.
Al met al zien we veel leven op het wad, er zal veel opgevreten worden door aalscholvers en zeehonden maar er zal gerust wel een zootje overblijven. Als ze dan ook nog een beetje in de buurt blijven komt er voor onze visserij een mooie tijd aan.
Naarmate we meer visserijen doen en met meer vissers uit andere havens en onderzoekers in contact komen, beseffen we dat we nog heel veel niet weten over het gebied waar we al 40 jaar vissen en werken. Wij zijn zoals ze dat tegenwoordig noemen: “ervaringsdeskundigen die weinig weten”. Deer benne er niet veul van.

6 april | Wij worden behoorlijk aan de tand gevoeld over duurzame ideeën, wat wij er mee doe en hoe wij daar tegen aan kijken. Wij wisten eerst niet wat het was, duur weten we wel wat dat is, maar –zaam daar moet je wat creatiever over denken om uit te komen.
Duurzaam is eigenlijk een nieuw woord waarbij ze willen dat het weer net zo gaat als vroeger, tenminste zo interpreteren wij het. Minder visdruk en ook minder druk op de natuur.
Wij vertellen vaak aan onze klanten dat op het scheepje waar we vroeger mee zijn begonnen geen radar zat, dus als het donker of mistig was kon je niet vissen. Er stond een kleine motor in (30 pk), dus als het hard waaide kon je ook blijven liggen. Wij wisten alleen niet dat we toen duurzaam bezig waren.
De kosten die we tegenwoordig hebben om te kunnen blijven varen zijn hoog. Een opsomming aan kosten die we nu hebben en die er vroeger niet waren zijn o.a.: verzekering, havengeld, volgsystemen, legesgelden, huur visvakken, herstelplannen, peperdure gasolie, allerlei organisaties waarbij je moet aangesloten zijn en nog veel meer van die onzin. Als een visserman dat allemaal moet betalen -en geloof me dat moet- is er maar één manier om dat te kunnen bewerkstelligen en dat is om naar zee te gaan en vooral niet te stoppen.

Laat de overheid eerst maar eens duurzame rekeningen naar ons toe sturen.